sobota, 21 stycznia 2017

Pudding z czerwonego ryżu według Rachel Khoo


To podrasowana, bardzo udana, wersja dziecięcego deseru ;) Czerwony ryż atrakcyjnie wygląda i ma lekko orzechową nutę, a chmurka bitej śmietany z dodatkiem nasion wanilii nie tylko niesamowicie pachnie, ale i smakuje niebiańsko ;)  Wprowadziłam trochę zmian do przepisu, między innymi zastąpiłam niesłodzone mleko migdałowe mlekiem bez laktozy, a aromat migdałowy — amaretto. Na zdjęciach jest ryż podany na gorąco, więc śmietana się nieco rozpływa. Można go jednak również jeść na zimno, a nawet przechowywać przez kilka dni.

160 g czerwonego ryżu
500 ml mleka
2 łyżki cukru
1 łyżka amaretto

150 ml śmietany kremówki
4 łyżki cukru pudru
½ laski wanilii

W rondlu zagotować ryż na mleku z cukrem. Zmniejszyć ogień, przykryć rondel i gotować, aż ryż będzie miękki, a mleko się wchłonie (ok. 25-40 minut). Od czasu do czasu mieszać, zwłaszcza gdy mleka będzie już niewiele. Po zdjęciu z ognia wymieszać z łyżką amaretto.

W misie robota umieścić śmietanę i cukier puder. Przeciąć laskę wanilii wzdłuż, wyskrobać czubkiem noża nasiona i dodać je do śmietany. Ubić śmietanę tak, by była sztywna. 

Podawać na ciepło lub zimno z porcjami bitej śmietany. Można przechowywać sam ryż w zamkniętym pojemniku przez kilka dni w lodówce. Jeśli się sklei, należy dodać do niego odrobinę mleka i wymieszać. 


Inspiracja: Rachel Khoo, Mała paryska kuchnia

czwartek, 19 stycznia 2017

Zupa z dyni i suszonych pomidorów według Gina D'Acampa


To zupa dla tych, którzy nie przepadają za dynią ;) Koniecznie ją wypróbujcie, bo jest znakomita. Dodatek suszonych pomidorów w niezwykły sposób zmienia smak poczciwej zupy ;) Kiedyś zrobiłam ją bez gałązek selera naciowego, była wtedy bardziej delikatna. Gino umieścił przepis w książce o gotowaniu w 20 minut i rzeczywiście jej przygotowanie nie zajmuje wiele czasu. Sugerował też wykorzystanie dyni, z której robi się lampiony w Halloween, ale zwykle do tego przepisu używam odmiany butternut. Łatwo z niej zdjąć obieraczką do warzyw skórkę, co zbliża czas gotowania do owych upragnionych, jedynych 20 minut ;)

2 łodygi selera naciowego (można pominąć)
500 g miąższu dyni
2 ząbki czosnku
100 g suszonych pomidorów w oleju
50 g masła
800 ml gorącego bulionu warzywnego lub drobiowego
200 ml śmietany kremówki
2 łyżki pestek dyni
sól
czarny pieprz

Z selera usunąć twarde włókna i pokroić go w plasterki, a obraną dynię w niedużą kostkę. Czosnek posiekać drobno, a pomidory grubo. 

W dużym rondlu roztopić masło, potem włożyć do niego dynię, seler oraz czosnek i smażyć 2 minuty od czasu do czasu mieszając. Dodać pomidory i smażyć, mieszając, przez kolejne 2 minuty. 

Wlać bulion i doprowadzić do wrzenia, po czym zmniejszyć ogień i gotować przez 12 minut, niekiedy mieszając. 

Zdjąć rondel z ognia i zmiksować ręcznym blenderem, uważając, aby zupa nie pryskała. 

Wlać śmietanę, doprawić solą i pieprzem. Podgrzać, nie doprowadzając do wrzenia. Przed podaniem porcje zupy przybrać pestkami dyni.


Inspiracja: Gino D’Acampo, Gotowanie po włosku w 20 minut.

sobota, 14 stycznia 2017

Świątecznie cz. 2


W poprzednim poście pokazaliśmy świąteczny salon, teraz sypialnia, przedpokój i korytarz. Na fotografowanie pozostałych pomieszczeń nie miałam już siły ;) 





Tym razem w bonusie rozwiązanie zagadki, dlaczego kapa na łóżku nie jest wygładzona oraz przedświąteczne przygotowania sprzed roku lub dwóch.


Świątecznie cz. 1



Najwyższa pora wrócić do blogowania i zacząć regularne wpisy ;) Zaczynamy od świątecznych wspomnień. Choinkę w tym roku, wraz ze stojakiem wypełnionym wodą, włożyliśmy do drewnianej skrzynki. W poprzednich latach stojak otulałam jutą, ale koty ciągle ją rozwlekały po pokoju i piły wodę. Nie sądźcie, że tym razem pozbawiliśmy je jedynego źródełka ;) Mają jeszcze, jak zawsze, fontannę w kuchni. Dostały za to pod choinkę (to nie przenośnia ;)) worki jutowe do zabawy i wylegiwania się na nich. Zobaczcie, jak przed rokiem potraktowały część prezentów ;) Na szczęście to jedyna przewina, jakiej się dopuściły. Bardzo lubią siedzieć pod choinką i jej nie niszczą.














W bonusie Timur na zdjęciach z ubiegłego roku bawiący się naszymi prezentami i wylegujący się na świątecznym kocu ;)